اروندر کور دھالیوال دیاں دس کہانیاں پیار، وفاداری، دھوکھا، فرض، احسان، وشواس گھات، کام واشنا اتے دوشت لنگکتا دا ویاپک وشا مرد اتے عورت وچکار گنجھل دار رشتیاں دا سنسار ہے۔ ایہہ بھاوناتمک طور تے منگ کرن والے وشے ہن، اتھوں تک کہ دلو دماغ نوں تھکا کے دین والے وی، پر لیکھکا اوہناں نال سپشٹتا نال پیش آؤندی ہے، کدے وی بھاوناتمکتا اتے ودھیکی دے لالچاں اگے سمرپن نہیں کردی۔ ایہناں وچوں کجھ کہانیاں جویں کہ ‘لپ گلوس’، ‘نیلے موراں والی چادر’ اتے ‘ہیش ٹیگ # توں اوہ’ اک بند سبھیاچار دے اندر سماجک نیماں دے روائتی درشٹیکون نال پاٹھکاں نوں حیران کر سکدیاں ہن۔ اک کہانی منکھی مندحالی دی کلپنایوگ ڈونگھائی نوں درساؤندی ہے جتھے کم کرن والے مرد اپنی دیکھ بھال وچ مرتک مادہ سریراں دا جنسی شوشن کردے ہن۔ ایہہ کہانی سعادت حسن منٹو دی کلاسک کہانی ‘ٹھنڈا گوشت’ دی یاد دواؤندی ہے۔
ایہہ کہانیاں نیتک اتے کلاتمک دلیری دے حیرانی جنک کارنامے ہن۔ لیکھکا اوتھے جاندی ہے جتھے صرف دوت ہی نہیں، سگوں بھوت وی جان توں ڈردے ہن۔ اُس دا درشٹیکون اک عورت دا ہے، اتے بالکل اسے کر کے اس دا برتانت اک وشو ویاپی گونج پراپت کردا ہے جو منکھی مول نوں پرگٹ کرن لئی لنگ، ورگ اتے جات توں پرھے جاندا ہے۔
دھالیوال نے ‘جھانجراں والے پیر’ کہانی وچ رچے سنواد وچ اُلجھن دی کلا وچ اپنی مہارت دا پردرشن کیتا۔ اک پاتر دے شبد دوجے دی موجودگی نوں ابھاردے ہن۔
اُس دی لکھت وچ اک درلبھ چمک ہے جویں
ابھر رہیاں برتانتک چپاں نوں باہر کڈھن وچ ہیمنگوے دے ہنر دی یاد دواؤندی ہے۔” -سینٹرل جیوری
