‘رولیاں ویلے‘، بلبیر پروانہ دا لکھیا ناول 1947 وچ ہوئی دیش ونڈ نال سبندھت ہے۔ ایہہ دکھانت پہلاں وی پنجابی ساہت دا وشا بندا رہیا ہے پر لیکھک نے اپنے لمے ساہتک انوبھوَ راہیں دیش ونڈ نوں نویں درشٹی توں دیکھن دا اپرالا کیتا ہے۔ ناول دا کیندری پاتر گرپریت اپنے یوٹیوب چینل لئی کم کردیاں ونڈ دی تراسدی نوں سمجھن واسطے اوہ اوہناں وڈیریاں دی وارتا ریکارڈ کردا ہے، جیہناں نے سنتالی دا دُکھانت خود ہنڈھایا جاں اپنی اکھیں ویکھیا سی۔
ایہہ ناول عابدہ اتے اس دا پتا بشیر محمد، بکر سنگھ اتے ہرنام سنگھ باجوا دیاں ویکتی گت کہانیاں نوں ویاپک اتہاسک پرتیبمباں نال جوڑدا ہے، جس نال منکھی دکھانت، کھنڈت بھائیچاریاں اتے منووگیانک زخماں دی اک امیر ٹیپیسٹری بندی ہے۔
لیکھک، اس ناول وچ ونڈ توں بعد آئے سماجک، راجنیتک اتے آرتھک بدلاواں دی وی سارتھک طور تے پڑچول کردا ہے۔ پچھان اتے آپنیپن دے وشے، بھائیچاریاں دا وبھاجن، اتے اتہاسک صدمے دے چل رہے منووگیانک زخم، اک وشویکرن والی دنیاں وچ بہت ہی ڈھکویں ہن جو سامان مدعیاں نال جوجھ رہی ہے۔ برتانت اُساری وچ نوین جگتاں دی ورتوں صدقہ اتے ناول کار دی کلاتمکتا کارن دیش ونڈ دی تراسدی بارے بہت سنگھنی بنتی والا ایہہ ناول اک سامبھ نیوگ دستاویز ہے۔
