“جنگل راکھے جگ دے”، شہزاد اسلم دا شاہ مکھی لپی وچ چھپیا تیجا کہانی سنگریہہ ہے۔ اس وچلیاں کہانیاں دا تھیم سماجک، منووگیانک، آرتھک اتےسبھیاچارک سروکاراں تک پھیلیا ہویا ہے۔
سرلیکھ کہانی “جنگل راکھے جگ دے” وچ اج کل دا بڑا گمبھیر گلوبل مدعا رُکھاں دی انھےواہ کٹائی دی سمسیا اتے اس دے بھیانک نتیجے بڑے سچجے ڈھنگ نال درسائے گئے ہن۔ بھاویں شیرا، جانی اتے اوہناں دے ساتھی جنگل نوں اپنیاں بھیڑیاں کاروائیاں دا اڈا بنا لیندے ہن پر چودھری کرم دین دھڑادھڑ رُکھ کٹنے شروع کر دیندا ہے۔ جدوں جنگل رُکھاں اتے پشو پنچھیاں توں خالی ہون لگدا ہے تاں رُکھ اپنی حفاظت لئی ایس طرحاں قدم چکدے ہن۔
“اخیر اونھاں رکھاں “شیرے” کولوں مدد منگن لئی ایکا کر لیا۔ رکھاں دے سرپنچ بوہڑ نے ریسٹ ہاؤس دے نیڑے پکھوآں نوں وی سدّ لیا … اونھاں شہتوت جیہے سنیاسی رکھاں نال گل کیتی پر اوہ اپنی موج وچ چُپ رہے. … ایہہ فیصلہ سی کہ سہانجنا ای منکھاں نال گل کر سکدا اے۔ … طوطے، گھگیاں، تتر، تے چڑیاں رل کے سہانجنا دے رکھ اتے جا بیٹھے” (پنہ 42)।
“مٹی دے بھانڈے”کہانی وچ لیکھک آپسی رشتیاں وچوں محبت اتے اپنتّ گھٹدے پر سارتھ اتے لالچ ودھدے پیش کردا ہے۔ رشتیاں دے نگھّ اتے اپنی جنم بھومی دی مٹی دی خوشبو دی تلاش وچ قاسم جرمنی وچلا کاروبار چھڈّ کے اپنے وطن آ جاندا ہے۔ اوہ رشتیاں دا ایسا وکرال رُوپ دیکھدا ہے کہ ترنت جرمنی نوں مڑ جاندا ہے۔
اسلم دیاں کہانیاں دے وشے ونّ سونے اتے وکھ وکھ برتانتک جگتاں جویں وینگ اتے ایبسرڈ شیلی، ٹی.وی.، خبراں، جلوس، یاداں، شاعری آد دی سچجی ورتوں کیتی گئی ہے۔
بنسپتی دی شخصیت اتے جیونت چتر بہت سپشٹ ہن۔ ایہہ اک فلم وانگ جاپدا ہے۔
شاہ مکھی جیوری-
کہانیاں سمکال نال پرسنگکتا قایم رکھن وچ کامیاب ہن۔
سینٹرل جیوری-
