بُھکھ ایوں ساہ لیندی ہے, کہانی سنگریہہ

‘بُھکھ ایوں ساہ لیندی ہے’ دیپتی ببوٹا دا چوتھا کہانی سنگریہہ ہے۔ اس دیاں بہتیاں کہانیاں شہری مدھورگ دے جیون دے ہر پہلو تے چاننا پاؤندیاں ہن۔ کہانیاں دے سرلیکھ فوٹوگرافک، سوے-ویاکھیاتمک اتے ارتھ بھرپور ہن۔ سرلیکھ کہانی ‘بُھکھ ایوں ساہ لیندی ہے’دے وشے نوں کلپنا ودھی راہیں بیان کیتا گیا ہے۔ کہانی دا کتھا-وستو اک مشہور پیشہ ور فوٹوگرافر ‘کیون کارٹر’ دی تصویر دے پرسنگ اُتے آدھارت ہے۔ اک غریب/بُھکھ مرے افریقی بچے نیڑے اک گرجھ اپنی بھکھ مٹاؤن لئی بیٹھی دیکھ کے فوٹوگرافر نے اس درش نوں اپنے کیمرے وچ بند کر لیا۔ اس فوٹو راہیں اوہ اک پاسے بُھکھ دی تکلیف نوں نشر کردا ہے اتے دوجے پاسے اپنی تصویری کلا دی بُھکھ وی پوری کردا ہے۔ اس تصویر نوں کلا دا بہترین نمونہ دسیا گیا ہے۔ بعد وچ فوٹوگرافر نوں اپنے پاپ-بودھ دا احساس ہویا کہ اوہ بچے نوں گرجھ توں بچا نہ سکیا اتے اس نے آتم ہتیا کر لئی۔ سپنے دی گلپ جگت نال بنی اس کہانی وچ اوہ پاٹھکاں نوں دسدی ہے کہ اجوکی پونجی وادی پرنالی گرجھ وانگ سانوں ہڑپن لئی ہمیشہ ططپر ہے۔ لیکھکا نے سرکار ولوں تھوپی گئی بھکھ ’تے وینگ کیتا ہے۔

‘اوکھی گھڑی’ کہانی وچّ اک عورت دا وکیل پتی ہوس دی بھکھ وچّ اپنی سٹینوگرافر نال دوجا ویاہ کرواؤندا ہے۔ اوہ اپنے بچیاں دی پرورش لئی سکول وچّ پڑھاؤندی ہے۔ جوانی وچّ پیر رکھدیاں ہی اس دے پتر نوں برین ٹیومر ہو جاندا ہے۔ اوپریشن واسطے پیسیاں لئی مجبوری تحت اوہ اپنے پتی اگے ترلا کردی ہے۔ انت وچّ پتی چیکّ تاں پھڑاؤندا ہے پر اس اتے سوکن دے دستخط دیکھ کے عورت دے دل ’تے بہت ڈونگھی سٹّ پیندی ہے۔ ایہہ سماں اس لئی اوکھی گھڑی بن جاندا ہے۔

سینٹرل جیوری دا بیان اس طرحاں ہے، “دیپتی ببوٹا دا اک ہور امیری گن ایہہ ہے کہ بھاشا اکھاناں اتے محاورے بھریاں کہانیاں راہیں اوہ اپنے رچے ہوئے پاتراں نوں پاٹھکاں نال جوڑ دیندی ہے۔”

دی سرلیکھ کہانی “بھکھ ایوں ساہ لیندی ہے” وچوں:

“بھکھ دی بھکھ نال جنگ اونی ہی پرانی ہے، جنا پرانا دھرتی تے منکھی جیون۔ بھکھ دا صحیح سمیں گھوگا چتّ نہ کیتا جاوے تاں اکھ جھپکن توں پہلاں بھکھ، بھکھ نوں نگل جاندی ہے۔ …میں بھکھ دے پچھے، بھکھ میرے پچھے۔ اندر بھکھ، باہر بھکھ۔ چار چپھیرے بھکھ ہی بھکھ۔ …کیمرے دی اکھ بھکھمری دی شکار ہوئی اپنی جھونپڑی ولّ رینگدی جا رہی اتھوپیئن بچی تے پئی۔ کیمرہ گرجھ بن گیا۔ کیمرے نے سبھ توں کمال دی تصویر کھچّ کے اپنی بھکھ شانت کر لئی، پر کیون دی آتما ہلونی گئی۔”