“اُس پل” دے کرتا نوجوان کہانیکار سِمرن دھالیوال دا بھاویں ایہہ دوجا کہانی سنگریہہ ہے،پرنتو لیکھک پاس جیون دے سمّگر ورتاریاں نوں ویکھن،سمجھن تے پرکھن دی صلاحیت اُس نوں اک نُپن کہانیکار وجہوں ساہمنے لیاندی ہے۔ کہانیکار ورثے تے حال گھڑی دے ٹکرا وچوں ورثے دا ہاندروپرپیکھ اُساردا ہے اتے ورتمان دے اُس نہ مکھُی کردار نوں ردّ کردا ہے جو مانو ورودھی ہے۔ ایہہ کہانیاں لوک دھارا دے مہّتو توں لے کے جات پات دے کوہڑھ،رشتیاں دی کشیدگی، بندے اندر لُکے بندے دی نقاب کُشائی،آرتھک پاڑے اتے استری پُرش سنبندھاں دی پُختگی نوں بڑی پاکیزگی نوں بڑی باریکی نال پیش کردیاں ہن۔ پُشک دے سرلیکھ والی کہانی “اُس پل توں بناں،میں جھوٹھ نہیں بولدا” ناں دی کہانی تاں کہانی کہن دی کلاّتمک جُگت دا سریشٹ نمونا ہن۔ سِمرن دھالیوال پاس جیون دے سادھارن ویرویاں وچوں اسادھارن وِویک اُسارن دی طاقت ہے۔اُسدی ایہی طاقت اُس نوں سماجی،راجسی اتے منووگیانک(نفیساتی) مسلیاں نوں سمجھن تے سُلجھاون دے سمّرتھ بناوندی ہے۔اُس دیاں بِرتانت، جُگتاں،پاتر اُساری دیاں ودھیاں اتے بھاشائی سنجم اُس نوں ولکھن کہانیکار بناوندے ہن۔ایسے لئی ایہہ کہانیاں پنجابی کہانی دے اُجلے بھِوکھ دی آس بناوندیاں ہن۔
