زاہد حسن
زاہد حسن(اصلی ناں زاہد حسین) جھوک پیراں،ضلع فیصل آباد،پاکستان وچ پیدا ہویا سی۔ 1985 اوہ لہور آ وسیا۔ایتھے اوس نے وکھ وکھ اخباراں،رسالں توں علاوہ گورا پبلکیشنز،پنجابی ادبی بورڈ، اتے منکُھی ادھکار کمیشن وچ کم کیتا۔ اوہ پنجابی تے اُردو وچ چھپن والے "پنجابی ادب،ادب لطیف،اتے کہانی گھر" ورگے رسالیاں دا ایڈیٹر وی رہ چُکیا ہے۔ پنجابی وچ فکشن ،شاعری،کھوج، پرکھ دے حوالے نال اُسدیاں اک درجن کتاباں چھپ چُکیاں ہن۔ایہناں وچ چار ناول، "عشق لتاڑے آدمی،غلیچا اُنن والی، قصہ عشقاں،تسّی دھرتی" اتے اک کہانیاں دا پراگا "پنجاہ ورھیاں دی اُداسی" شامل ہن۔ پاکستان دی ادبی اکیڈمی دا "وارث شاہ ایوارڈ" اتے "مسعود کھدر پوش ایوارڈ" ورگے وکاری انعام اُسدی جھولی وچ پے چُکے ہن۔
زاہد حسن اپنیاں کہانیاں دا مواد پنجاب دے ریت رواج،رہتل تے قصّہ کہانیاں توں لیندا ہے۔ اوہدا مننا ہے کہ پنجاب ایہناں زرخیز ہے جو ایہدے بارے لکھدیاں ساڈی حیاتی مُک سکدی ہے۔ اتے ایہدے اُپر لکھے قصّیاں کہانیاں دا کوئی انت نہیں۔اُس دا کہنا ہے پنجابی نوں سنسار دیاں دوجیاں وڈیاں بولیاں دے سنگ کھڑا کرن لئی ایہدے وچ ودھ توں ودھ کم کرنا ضروری ہے۔ اُس مطابق پنجابی وچ پہلاں ہوئے نِگّر کم نوں ماڈرن طریقے نال سنبھالن تے نویں لکھاریاں نوں سُچجے طریقے نال اپنیاں لکھتاں وچ اوہنوں ورتن دی لوڑ ہے۔