بھومکا
ممبر
کھیتر
لاہور، پنجاب، پاکستان
زبیر احمد لاہور شہر دے اک پرانے علاقے محلہ کرشن نگر وچ وڈا ہویا۔ ونڈ توں پہلاں اُس دے پوروجاں دا پچھوکڑ بٹالا شہر، ضلع گرداس پور، پنجاب سی۔ اس نے 1984 وچ پنجاب یونیورسٹی، لاہور توں انگریزی وچ ایم. اے. دی ڈگری حاصل کیتی۔ اس توں بعد، 1991 وچ انگریزی بھاشا دے ادھیاپن وچ اک پوسٹ گریجوئیٹ ڈپلوما (ELT) پراپت کیتا۔ اوہ 2018 وچ اولڈ اسلامیہ کالج توں انگریزی ساہت دے ایسوسی ایٹ پروفیسر وجوں سیوامکت ہویا۔ اوہ پاکستان وچ پنجابی بھاشا، ساہت اتے سبھیاچار لئی بہت سرگرمی نال جڑیا ہویا ہے۔
اس نے تن ودھیا لگھو کہانی سنگریہہ لکھے ہن – “مینہہ بوہے تے باریاں، کبوتر بنیرے تے گلیاں، اتے پانی دی کندھ”؛ “دم یاد نہ کیتا” کویتاواں دی اک کتاب؛ اتے ساہتک آلوچنا دی اک کتاب ساہتک آلوچنا “وچار لیکھ”۔ سال 2014 وچ “کبوتر بنیرے تے گلیاں ” نوں پاکستان وچ کھدرپوش ٹرسٹ ولوں سال دا سرووتم پنجابی گلپ انعام دتا گیا۔ اس کہانی سنگریہہ نوں شاہ مکھی لپی وچ اُدگھاٹنی ڈھاہاں انعام ملیا۔اُس دے تیسرے کہانی سنگریہہ “پانی دی کندھ” نوں 2020 وچ ڈھاہاں انعام نال سنمانت کیتا گیا۔ پروفیسر این مرفی نے اُس دیاں چونویاں کہانیاں دا انگریزی انواد” “گریونگ فار پجنز: ٹویلو سٹوریز آف لاہور ‘Grieving for Pigeons, Twelve stories of Lahore.’ دے سرلیکھ ہیٹھ کیتا ۔ اس کتاب نوں اے یو پریس، ایتھاباسکا یونیورسٹی، ایڈمنٹن، کنیڈا دوارا پرکاشت کیتا گیا سی۔ جد کہ، اس دے ستھانک سنسکرن دا پرکاشن 2022 وچ“دا ریڈنگز”، لاہور، پاکستان نے کیتا سی۔
سال 1997 وچ زبیر احمد نے لاہور وچ پہلی وشیش غیر-وپارک، غیر-لابھکاری پنجابی کتاباں دی دوکان “کتاب ترنجن” دی ستھاپنا کیتی جس نوں 2009 تک چلایا۔ دس سال بعد، کتاب ترنجن نوں دوبارہ کھولھیا گیا۔ سال 1984 وچ لاہور وچ پہلا پنجابی سکول شروع کرن وچ اس نے اہم بھومکا نبھائی۔ ہن اوہ انگلینڈ ادھارت لیکھک امرجیت چندن نال اک سالانہ رسالہ “باراں ماہ “ پرکاشت اتے سمپادت کردا ہے۔ اس دا ساہتک سفر اس دے بچپن دے ڈونگھے انوبھواں وچوں اُپجدا ہے۔ اوہ کہندا ہے، “میں اپنی ماں کولوں ونڈ توں پہلاں دیاں کہانیاں روزانہ سُندے سُندے، اچیت روپ وچ اک لیکھک پیدا ہویا سی۔ میں اس لیکھک نوں کھودیا، لبھیا اتے اپنی زندگی، لوکاں، آلے-دوآلے اتے لاہور شہر نوں کور کرن والیاں کہانیاں لکھنیاں شروع کر دتیاں۔ لاہور میرے وچ ہے اتے میں لاہور وچ ہاں”۔
